Makkumer Wintertrimloop 2017

Vandaag stond de 31e Open Makkumer Wintertrimloop op het programma, voor mij de 1e keer. Ik had echt geen idee wat ik moest verwachten, gelukkig waren er genoeg anderen die me dit konden vertellen; het parcours is iets langer dan de aangegeven 10km (ongeveer 10.2km), na een kilometer of 3 moet je een trappetje op, daarop volgt een lastig paadje op de dijk en na ongeveer 6km ga je het strand op voor een stuk van zo’n 500m.
“OK” dacht ik “strand, leuk…”
Het weer was goed: het was windstil, droog en de temperatuur lag net boven het vriespunt. Ik besloot om in lange broek en in shirt met korte mouwen te lopen, zonder muts en handschoenen.
Na een goede warming-up ging ik naar de start, waar de mooiste sponsor vlaggen hingen die ik, tot nu toe, gezien heb bij een start: die van Amstel bier. Ik had van Freark meegekregen dat ik sowieso wel binnen de 42 minuten moest lopen maar dat 40 minuten het doel moest zijn.
Toen we eenmaal gestart waren zocht ik een weg naar voren, naar een mooi ploegje om mee op te lopen. Deze vond ik al snel en zo liepen we met z’n 4en in een mooi tempo over het fietspad rond Makkum.
Toen we, na een dikke kilometer, Makkum weer inliepen merkte ik dat het tempo iets wegzakte. Ik besloot om het voortouw over te nemen en ging voorop lopen. Dit ging mooi, ik kon het tempo weer wat opschroeven en had het idee dat de anderen wel mee konden komen, zo klonk het tenminste. Achteraf bleek dat dit niet het geval was.
Een paar honderd meter later zag ik het eerder genoemde trappetje opdoemen, die bleek toch iets hoger dan ik had verwacht.. Ik besloot niet te snel naar boven te lopen en geen treden over te slaan. Eenmaal boven was daar dan inderdaad dat lastige paadje: glibberige en ongelijke klinkers, hier snel over heen was geen optie.
Uiteraard was het tempo door dit alles flink teruggenomen, toch had ik het idee dat het nog lekker ging en kon ik het tempo weer opschroeven.
De route bracht ons daarna over een industrieterrein en vervolgens door een natuurgebied, langs één v/d vele havens die Makkum rijk is.
Toen schoot er een steek door m’n rechterkuit, de pijn bleef ook hangen dus moest ik gas terugnemen. Ik dacht dat ik nu zeker door een paar ingehaald zou worden, maar blijkbaar had ik zoveel afstand genomen dat dit niet gebeurde.

Met in het achterhoofd dat we na 6km het strand op zouden moeten keek ik op m’n horloge, deze gaf inmiddels al 6km aan. Achter me hoorde ik nu toch de voetstappen van een achtervolger, heel lang zou het waarschijnlijk niet meer duren voordat ik ingehaald zou worden.
Toen doemde daar het strand op, nog steeds met een pijnlijke kuit en in gematigd tempo ging ik het zand op.
Op het strand duurde het maar een meter of 100 voor ik ingehaald werd, jammer maar helaas.
Het strand gebruikte ik eigenlijk ook weer om wat op adem te komen. Toen ik weer het strand afging was m’n hartslag weer een stuk rustiger en ook de pijn trok weer wat weg.
Helaas was de achterstand op m’n rivaal al te groot geworden op dit moment, ik besloot me hier ook niet meer druk om te maken en gewoon lekker mijn wedstrijd uit te lopen.
Tot ik op een gegeven moment weer voetstappen achter me hoorde. Ik was niet van plan nog een keer ingehaald te worden. En doordat de pijn grotendeels wegtrok, kon ik het tempo ook weer wat opschroeven.
Zo kon ik lekker, in een prima tempo, naar de finish toe. De laatste 500 meter kon ik zelfs de gaskraan nog even vol opendraaien.
En zo finishte ik na 41 minuten en 59 seconden, volgens de officiële klok was het zelfs nog 10 seconden eerder, op de 13e plek. En had ik de opdracht (42 minuten) goed opgevolgd.
Overigens was het besluit om geen handschoenen aan te trekken geen goede geweest, m’n handen waren enorm koud en het heeft een kwartier geduurd voor ik m’n veters los had.. Goed om te weten voor de volgende keer!
Al met al was het een leuke loop over een pittig maar mooi parcours. De 32e editie gaat, hoogstwaarschijnlijk, mijn 2e editie worden!

Organisatie en vrijwilligers bedankt, tot volgend jaar!