Top Nostalgie #8

 Ik schrijf eigenlijk altijd over mijn ervaringen in hardloopwedstrijden maar ik wil de komende tijd ook wat andere dingen oppakken hier. Zo wil ik, bijvoorbeeld, meer over de verschillende series die ik kijk plaatsen, maar ook over een andere hobby van me: Gamen.

Ik heb, vooral in m’n jongere jaren, heel veel tijd gestoken in gamen. Van vroeger bij vrienden op de NES (Nintendo Entertainment System) en de SNES (Super Nintendo Entertainment System) tot nu op de PC.

Waar ik het in dit stukje over wil hebben? Nou, het leek mij leuk om een top 10 te maken van spellen waar ik het meeste plezier aan beleefd heb. Sommige van deze speel ik heel af en toe nog wel eens, puur vanwege de nostalgische gevoelens.
Dit is dus puur een lijst naar mijn mening, ik zeg niet dat de nummer 1 het beste is, hier heb ik gewoon puur de beste/leukste herinneringen bij.

Ik heb besloten hier een serie van te maken en twee keer per week een spel te “onthullen”.
Vandaag is het de tijd voor nummer 8. Heb je de vorige nummers gemist? Die kun je hier vinden: #10, #9.

8.       Super Smash Bros. Melee (2001)

Ik heb zelf nooit een Nintendo Gamecube gehad, toch staat er een Gamecube spel tussen. Dit komt, grotendeels, door m’n buurjongen (Matthijs), hij had er ééntje staan.
Hij had genoeg leuke spellen maar het spel dat we het meeste speelden, al met al zijn dit behoorlijk wat uurtjes geweest.

Wat is Super Smash Bros. Melee?
Super Smash Bros. is een reeks vechtspellen, niet in de zin van Street Fighter, Mortal Kombat of Tekken maar een stuk “vrolijker”, voor zo ver je een vechtspel “vrolijk” kunt noemen natuurlijk.
Je vecht niet met realistische karakters maar met figuren uit de wereld van Nintendo.
Super Smash Bros. Melee was, na Super Smash Bros. voor de Nintendo 64, het tweede spel in die serie.
Je kon dit met 4 spelers tegelijk spelen en met die 4 spelers kon je husselen hoe je wou, denk aan: 2 tegen 2, 3 tegen 1, 2 tegen 1 en 1 of ieder voor zich. Het was dus goed mogelijk dat je een gevecht had tussen Mario, Pikachu, Zelda en Donkey Kong.
Ook de levels waar de gevechten plaats vonden waren bijzonder, zo kon je vechten in een Pokémon stadion (hier veranderde het gebied af en toe naar een thema van één v/d elementen: vuur, water, lucht of aarde) of op raceauto’s tijdens een race, totaal waren er 29 verschillende levels.
Ook was het mogelijk om totale chaos te creëren met power-ups, je kon namelijk instellen welke power-ups geactiveerd konden worden en hoeveel. Zo was het bij ons bijvoorbeeld heel gewoon om heel veel Pokéballs in het spel betrekken, als je deze weggooide kwam er een Pokémon uit, welke dat was, was willekeurig. Zo was het hele level soms bezaaid met verschillende Pokémon, die allemaal een andere aanval deden, de één heel sterk en de andere (Goldeen) deed helemaal niks.

Waarom ik deze er tussen heb staan?
Dat is eigenlijk, zoals toch wel de meeste spellen in deze lijst, puur gebaseerd op herinneringen. Het spel was absoluut heel erg vermakelijk, ook nu nog, maar de verhalen die er voor mij aan vast zitten maken het wat het is: Nostalgie.
Ik was zelf helemaal niet zo goed, verloor eigenlijk gewoon 80% v/d tijd, vooral Matthijs was gewoon een stuk beter, gelukkig maakte me dat destijds nog niet zoveel uit..