4 Mijl van Sneek 2019

Vorig jaar deed ik ook mee, daar heb ik echter nooit iets over geschreven, met een reden. Het was toen zo’n dertig graden en ik liep veel te hard waardoor ik na één rondje stond te wankelen op m’n benen en besloot uit te stappen. Na een paar minuten in de schaduw gezeten te hebben en veel door voorbijgangers aangereikt water gedronken te hebben heb ik toen het tweede rondje met m’n zusje gelopen, het was destijds haar allereerste loopje. Het was toen even flink balen maar dat ik m’n zusje kon ondersteunen maakte veel goed!

Nu zijn we een jaar verder en ik doe (natuurlijk) weer mee! Ik heb het overigens over de 4 mijl van Sneek. Dit jaar is het geen dertig graden maar een graadje of achttien, geen zon maar bewolking en onderweg begint het zelfs een klein beetje te regenen; prima omstandigheden!

Ik heb voor vandaag wel een strakke planning, de start is namelijk om 15u en een uur later begint in IJlst de pubquiz waar ik aan mee doe. Ik heb dus een extra motivatie om vandaag snel te lopen. Maar ook moet ik er rekening meehouden waar ik m’n auto neerzet, sommige parkeerplekken zullen namelijk niet zo goed bereikbaar zijn aangezien het parcours dwars door de stad, langs praktisch alle logische parkeerplekken, gaat.

Als ik een mooi plekje gevonden heb loop ik richting het theater om m’n startnummer op te halen. Aangezien ik ruim op tijd ben loop ik eerst even richting de start. Onderweg kom ik allemaal bekenden tegen, het is uiteindelijk toch een soort thuiswedstrijd, en maak met een aantal even een praatje. “Het weer is een stuk prettiger dan vorig jaar!” is waarschijnlijk het meest gehoorde zinnetje vanmiddag. Tenminste, bij de deelnemers, ik kan mij voorstellen dat het publiek toch liever weer de omstandigheden van vorig jaar had gehad.

Met nog ongeveer een halfuur te gaan loop ik weer richting het theater om mij klaar te maken, ik trek alle overbodige kleding uit en laat m’n spullen achter in een zaaltje. Dan is het tijd om warm te lopen. Ik loop eerst even richting de waterpoort, daar kom ik Jan Albert tegen. We maken even een praatje en beide vervolgen we weer onze warmloop route.

Langzaam loop ik richting het startvak, dat al behoorlijk vol staat. Vooraan zie ik nog wat ruimte en ik klim over de hekken om daar m’n plekje te vinden, ach soms moet je een beetje brutaal zijn.

Wat mij meteen opvalt is dat er, naast de bekenden, ook veel scholieren vooraan staan. Dan weet je eigenlijk wel wat er gaat gebeuren: die vliegen er straks vandoor om na maximaal een kilometer helemaal gesloopt te zijn. Dan is het voor mij belangrijk om rustig te blijven en niet met ze mee te gaan, proberen een eigen tempo te lopen.

Met nog tien minuten tot de start hebben we het over van alles en nog wat. Zo blijkt Peter een nieuw horloge te hebben. Echter weet hij nog niet hoe hij hem op stop moet zetten, dus grote kans dat hij na de tijd doorloopt tot hij z’n vrouw gevonden heeft, die heeft er toch wat meer verstand van. Overigens weet hij wel dat z’n horloge een mooie en vooral nuttige functie heeft: hij kan z’n mobiel geluiden laten maken, voor het geval hij hem kwijt is. Kijk, en dat weet hij dan weer wel. Zou dat wat zeggen over hoe vaak hij z’n mobiel kwijt is denk je?

“Toe maar Jan”

Inmiddels hoor ik Paul Clement zeggen dat er niet afgeteld gaat worden want “dat zijn deze lopers niet gewend”, in plaats daarvan horen wij: “Lopers opgelet”. Het is dus bijna tijd om te starten. Toch moeten we nog even wachten op het startschot want hij die mag schieten is niet helemaal wakker, tot we horen “Toe maar Jan” en een paar tellen later het startschot volgt.

We zijn weg!

Meteen gebeurt inderdaad wat ik al voorspelde: naast de toplopers vliegen ook een hoop scholieren er vandoor. Toch weet ik me, in tegenstelling tot eigenlijk ieder ander jaar dat ik hier liep, goed in te houden.

Na een paar honderd meter slaan we rechtsaf het Grootzand op en hier is het al een stuk makkelijker lopen, de meeste drukte is om mij heen al verdwenen.  Als we de gracht oversteken en via de andere kant van het Grootzand weer teruglopen zie ik dat dit achter mij totaal niet het geval is, het is één massa van lopers.

Inmiddels loop ik op de Singel, naast Fleur. Niet ver voor ons loopt een iets groter groepje maar ze zijn net buiten bereik en om nou te gaan versnellen lijkt mij niet verstandig.

Als ik het 1km punt passeer geeft m’n horloge 3:54 aan, ongeveer wat ik vantevoren in m’n hoofd had.

Vlak daarna komen we aan bij de waterpoort, altijd een leuk stukje! Gelukkig heb ik lange benen en ben ik binnen drie stappen boven. Hier staan ook altijd veel toeschouwers en ook nu weer bekenden, ik zie zelfs even kans om te lachen voor de foto!

Na de afdaling volgen een paar scherpe bochten en dan weer een recht stuk langs het martiniplein, ook traditioneel een plek waar veel publiek staat. Dat is nu ook weer het geval en óók hier staan weer bekenden. Je merkt echt dat dit een beetje een thuiswedstrijd is en dat is ook precies waarom ik de 4 mijl van Sneek zo leuk vind om te doen!

Inmiddels loopt Fleur al bij mij weg en kom ik wat alleen te lopen. Tot ik op een gegeven moment voor mij Mike zie lopen en ik merk dat ik langzaam dichterbij kom. Het duurt nog wel even maar na een paar honderd meter haal ik hem inderdaad in. “Kom op Mike!” probeer ik hem wat aan te moedigen maar hij laat mij weten dat hij het moeilijk heeft en even nodig heeft om weer in z’n ritme te komen. “Oh dan zie ik je straks wel weer voorbij komen” zeg ik nog, maar dat gebeurt helaas niet meer.

Inmiddels loop ik door de Stationsstraat en sla ik linksaf weer de Westersingel op, langs het theater. Hier staat een DJ wat muziek te draaien, maar heel eerlijk gezegd ga ik te snel voorbij om te horen wat voor muziek.

M’n tempo is inmiddels iets ingekakt, maar als ik 3:58 op m’n horloge zie staan na twee kilometer ben ik nog steeds tevreden!

Dan kom ik langs de Koperen Kees, waar het terras bijna vol zit en ik weer eens een boost energie meekrijgt.

Ik ben bijna halverwege als ik bij de Neighbours water krijg, dat is eens wat anders dan het gewoonlijke biertje. Dan hoor ik Paul alweer druk door de microfoon schreeuwen en zelfs aankondigen dat ik eraan kom, vlak voor ik de marktstraat oploop en tussen het grote aantal toeschouwers begin aan m’n tweede rondje.

Nog steeds loop ik redelijk alleen als ik weer aan de overkant van het Grootzand loop en ik naar de overkant kijk. Waar het dik tien minuten terug nog een grote massa lopers achter mij was, zie ik nu alleen nog maar een paar groepjes.

Ik zit inmiddels vlak achter twee andere lopers, als we de hoek om gaan kom ik steeds iets dichterbij, tot één van hen besluit de Singel op te lopen en niet op de stoep blijft lopen. Dit zorgt ervoor dat ik aan het eind van de Singel voor hem de weg op loop om af te slaan, de stoep is dus wel echt de snelste route.

Nu loop ik tussen twee lopers in, met slechts een paar meter tussen ons. Als we even later voor de tweede keer bij de waterpoort aankomen zie ik dat degene voor mij de trap langzaam neemt, dit is voor mij het moment om er voorbij te vliegen.

Als ik daarna afdaal is de glimlach iets minder breed, ik merk nu dat de pijp wat leeg begint te raken. Maar als ik daarna weer bij het Martiniplein tussen het publiek loop krijg ik wederom een boost energie!

Toch is het vanaf hier echt even bikkelen, nog een dikke twee kilometer te gaan tot de finish. Kan ik dit tempo volhouden? Ik merk dat ik nog steeds een achtervolger vlak achter mij heb. Toch lukt het mij om hem achter mij te houden, in ieder geval tot aan het theater. Vlak daarvoor lijkt hij mij in te gaan halen maar doordat er weer wat bekenden staan krijg ik weer die wel bekende boost en kan ik hem achter mij houden.

Dit duurt echter niet lang, want als we bij de Albert Heijn aankomen loopt hij me toch echt voorbij. Helaas, met nog slechts 500 meter te gaan.

Toch weet ik nog vlak achter hem te blijven, onze tempo’s zijn bijna hetzelfde als we de Kerkgracht aflopen. Daarna slaan we linksaf richting het Oud Kerkhof, nog ongeveer 150 meter. De afstand tussen ons wordt nu ietsje groter. Maar dan weet ik toch nog wat energie te vinden om te versnellen. Een bocht naar links, ik weet dat we nu nog één keer naar rechts moeten en dan is het nog een heel klein stukje tot de finish. Dan zie ik hem achterom kijken en zie ik dat hij ook nog probeert te versnellen. Dit is voor mij het moment om alles te geven, ik kijk voor me; ik kan niet links om hem heen maar ik zie rechts een heel klein gaatje. Ik besluit het te proberen, terwijl ik in volle sprint tussen hem en de dranghekken door schiet hoor ik hoe het publiek juicht.

Letterlijk óp de finishlijn haal ik hem in, een fotofinish noemen ze dat volgens mij.

Als ik tot stilstand ben gekomen draai ik mij meteen om en, nadat ik even een paar flinke teugen lucht tot mij heb genomen, loop ik naar hem toe. We geven elkaar een hand en hij feliciteert mij terwijl ik hem bedank. Daarna komen er al snel meerdere bekenden binnen en we praten even bij.

Veel tijd om te praten heb ik niet, na een paar minuutjes loop ik richting het theater om m’n spullen op te halen. Als ik even later met m’n spullen, langs het parcours, richting de auto loop moedig ik nog wat lopers aan; “nog 500 meter!” en dan is het voor mij tijd om zo snel mogelijk naar huis te gaan, nog twintig minuten tot de pubquiz begint….