Skûtsjerun Langweer 2018
4 jaar geleden liep ik in Langweer de Skûtsjerun. Het was destijds prachtig mooi weer en ik had er zin in. Nog nooit had ik een hardloopwedstrijd gewonnen maar dat zou veranderen. Want deze dag in 2014 was de allereerste keer dat ik als eerste over de finish kwam. Of naja, dat klopt ook niet helemaal want ik werd verkeerd gestuurd en ik kwam als derde over de finish, van de verkeerde kant. Uiteindelijk liep ik daar dus een paar honderd meter meer. Gelukkig waren de andere deelnemers zo eerlijk om toe te geven dat ik wel degelijk een flink stuk voor ze liep en dus de verdiende winnaar was.
Nu, 2018, stap ik voor de tweede keer in de auto om naar Langweer te rijden. Het weer is nu anders, geen zon maar bewolking. De temperatuur is wel prima, een graad of 12 schat ik zo.
Eenmaal aangekomen schrijf ik me in en loop ik richting de dorpsstraat. Ik heb besloten om de 3.5 zeemijl (6.8km) te doen en niet te kiezen voor de langere afstand van 7 zeemijl (12.45km).
Ik weet van de vorige keer nog dat ik destijds een paar bekenden tegenkwam maar dat het voor mij toch vooral onbekenden waren, dit keer moet ik toegeven dat ik niemand ken.
Ik loop wat rondjes warm en dan is het al bijna tijd voor de start.
Inmiddels heb ik in Yke Zoetedaal de eerste bekende ontdekt, hier blijft het ook bij.
Even later klinkt het “Tweeminutenschot” (niet echt een schot maar het lawaai van een scheepshoorn) en weten we dat het niet lang meer duurt.
Ik kijk nog een paar keer om me heen maar zie echt geen bekenden verder, het niveau is daardoor ook lastig in te schatten. Wel kom ik er achter dat de man naast me een Engelse toerist is die toevallig te horen kreeg dat er vandaag een loopje zou zijn.
Dan is daar plotseling weer het geluid van de scheepshoorn en kunnen we er vandoor!
Een paar jongens voor mij sprinten er vandoor maar ik probeer rustig te blijven. Het is altijd heel makkelijk om veel te snel van start te gaan.
Na een paar honderd meter begint het voorin wat te veranderen, vooraan loopt een (voor mij) onbekende jongen en vlak daar achter loopt Yke. Daar weer achter loop ik, met een paar stevige voetstappen in m’n kielzog.
Op dit moment ga je toch stiekem al een beetje denken aan een podiumplek of misschien zelfs de overwinning maar dit is lastig inschatten. Naast dat je nog een paar kilometer moet en er in die tijd veel kan veranderen is er ook nog het feit dat beide afstanden tegelijk gestart zijn, ergens zullen deze dus moeten opsplitsen.
Ik ga er vanuit dat Yke de 7zm loopt maar van de rest heb ik natuurlijk geen flauw idee.
Inmiddels zit ik in een lekker ritme en een goed tempo. Maar achter mij hoor ik de voetstappen niet verdwijnen, sterker nog: ze komen dichterbij.
Het duurt dan ook niet heel lang voordat ik door ze word ingehaald en ik op de 4e positie beland.
Nadat hij me voorbij loopt slaat hij al vrij snel een groot gat en loopt hij steeds wat verder weg, waardoor ik ook besef dat de voorste drie gewoon veel te snel voor me zijn.
Onderweg gebeurt er eigenlijk vrij weinig, af en toe kom ik een auto of een andere loper tegen maar over het algemeen loop ik vooral helemaal alleen over de weg tussen de weilanden.
Dan zie ik na een paar bochten weer een verkeersregelaar staan en ik zie nog net één v/d lopers voor mij naar links afslaan.
Als ik dichterbij kom zie ik dat de man precies voor het bord staat die de richting aangeeft v/d betreffende afstanden, hier is dus het splitspunt en ik moet rechts.
Ik probeer slim te zijn door meteen rechts af te slaan maar word hier tegengehouden door een tweede verkeersregelaar. Dus moet ik eerst weer terug naar links om daarna alsnog rechts te kunnen, niet ideaal.
Zodra ik op het fietspad loop kom ik er achter dat er niemand meer voor me loopt, alle drie de lopers voor me zijn dus link afgeslagen!
Nu is het zaak om de tweede helft van het parcours rustig te blijven en me niet gek te laten maken.
Na ongeveer een kilometer durf ik het aan om even achterom te kijken. Shit, die jongen loopt toch wel gevaarlijk dichtbij!
Ik besluit om nog even een tandje bij te gooien en versnel nog wat.
Als we even later op Langweer af lopen zie ik dat het gat alweer wat groter is geworden, maar veel is het niet.
Dan lopen we Langweer weer binnen en ga ik er vanuit dat we er bijna weer zijn (achteraf bleek dit een inschattingsfout). Hier staan ook de eerste toeschouwers weer en het is toch altijd weer leuk om een beetje toegejuicht te worden!
We slaan linksaf een woonwijk in, dan weer rechtsaf, nu lopen we in een wat langere straat met aan het eind een kruispunt. Ik herken het kruispunt nog van de vorige keer en ik ga er vanuit dat we hier rechtsaf moeten.
Helaas, we slaan linksaf. Dan na ongeveer 100meter gaan we weer rechtsaf een smal paadje in.
Het gat met de jongen achter me is nog redelijk groot, maar ik begin nu toch wel ongeduldig te worden. Hoe lang is het nog??
We lopen inmiddels voorbij een begraafplaats en langs het water. Even verderop zie ik weer een verkeersregelaar staan, ze moedigt me nog even aan en stuurt me naar rechts terwijl ik nog even duidelijk laat blijken dat ik er wel doorheen zit.
Dan herken ik het weer, hier heb ik zonet nog warmgelopen. Ik weet dus dat het nu niet ver meer is.
Ik loop nu op de kerk af, voor de kerk linksaf en dan zijn we in de dorpsstraat. Ik kijk nog een paar keer achterom maar ik besef dat het nu echt niet meer mis kan gaan.
Zo loop ik met een grijns richting het einde en finish ik met opgeheven armen!
Weer de 1e plek! Dit keer zonder verkeerd te lopen!
